آخرین وبلاگ من

سلام 

این آخرین وبلاگی هست که از زبون آقا کیان گفته میشه چرا که دیگه من برای خودم مردی شدم و دیگه کم کم وقتشه که میدون رو برای نو نهال های جدید خالی کنم.😉 البته این به این معنی نیست که دیگه خبری از من نباشه، من همچنان هستم ولی کار نوشتن رو به یک نی نی دیگه می سپارم. میپرسید کی؟🙄 خوب اجازه بدید خودش به وقتش میاد و خودشو معرفی میکنه عجله نکنید. به زودی تغییراتی خواهیم داشت و اسم وبلاگمون هم عوض میشه.😊

خوب بعد مقدمه بریم سر وبلاگمون که مثل وبلاگهای اخیر خیلی پراکنده هستش 😏

اول از همه سال نوی کرونایی تون مبارک. ما هم مثل همه امسال دید و بازدید نداشتیم. توی ماهای اخیر خیلی خیلی بهمون سخت گذشت ولی خوب عیب نداره سختیها آدم رو میسازه. این نیز بگذرد.

یادی کنیم از مهد کودک که متاسفانه فعلا تعطیله. یادش بخیر با هم شعر می خوندیم:

یک روز از صدا سیما هم آمدن مهد و با من مصاحبه کردن:

به مناسبت روز پست هم یه نقاشی کشیدیم که آقای پت پستچی آورد در خونمون تحویل داد.🙂

زمستون امسال بر خلاف پارسال خیلی عالی بود. کلی برف بازی کردیم حیف که مامانی به علت شرایطی که داشت نمیتونست با ما همراهی کنه. از همینجا مامانی رو می بوسمش😘

قربون بابا بزرگم برم که همیشه وقتشو برای بازی کردن با من میزاره تا من تنها نباشم. بابا رضا خیلی دوست دارم. ممنون که زور گویی های منو تحمل میکنی و با من بازی میکنی.😘

اینها هم بچه های دوست بابایی نیوشا خانم و آبتین جون می باشند:

خاله مریم عزیز که منو از همه دنیا بیشتر دوست داره:

و دست آخر یادی کنیم از شمدو جون که از همه دنیا بیشتر دوستش دارم و از اول تولدم با من بوده اینقدر کنارم بوده که کم کم از حالت شمد به حالت توری و پشه بند در آمده و دیگه چیزی ازش نمونده. خودتون ملاحظه بفرمایید.😂😂

قربونتون برم و خدا نگهدار 😘