خاطرات شیرین کیان ونیکا

عرض کنم خدمتتون که علم آموزی راه های مختلفی دارد. در این دوران کرونایی راهی که داداش کیان برای کسب علم انتخاب کرده نشستن پای کلاس اسکای روم و آموزش مجازی می باشد. و البته کلاسهای عملی هم به صورت مجازی در منزل برگزار می گردد. ولی راهی که من برای کسب علم انتخاب کردم به صورت چشایی می باشد که در ادامه خواهیم دید.😁 داداش کیان در کلاس آنلاین یا به قول خودش آیلان😍 اینجا هم داداشی داشت در مورد زنبور یک تحقیق ارائه می کرد به همین دلیل صورتش رو زنبوری گریم کرده بود: اینجا هم داداشی داره سرود ملی رو برای مدرسه ضبط میکنه تا توی مراسم 22 بهمن ازش استفاده کنند. این هم پخش سرود ملی ایران در مراسم مج...

با رسیدن به نه ماهگی، یک روز همگی رفتیم به مرکز بهداشت محله. اونجا ابتدا دادشی یک وارنیش گرفت برای دندونای خودش تا حسابی محکمشون کنه، آخه تازگی متوجه شدیم که داداشی چهار تا دندون دائمی داره که ما متوجه در آمدنشون نشده بودیم. پس باید حسابی از دندونهاش مراقبت کنه که مبادا خراب بشه، آخه این دندونها باید تا آخر عمر همراه داداشی باشند. بعدشم قد و وزن من رو اندازه گرفتن که مثل همیشه خوب بود. وزنم تقریبا 9 کیلوگرم و قدم تقریبا 70 سانتیمتر. دادش کیان هم 18.600 رو رد کرده بود که جای امید واری داشت. بعدش خیلی سریع بگشتیم خونه تا کرونا نگیریم. و اما بگم براتون که من الان سه تا دندون دارم و جالبه که همگی پایین در آمدند. دیگه اینکه و...

خبر داریم چه خبری  و از مهمترین خبر های دی ماه امسال اینکه، در هشتم همین ماه من شروع کردم به چهار دست و پا حرکت کردن و به این ترتیب از یک کودک آرام و بی درد سر تبدیل شدم به یک وروجک شیطون و درد سر ساز که همیشه دو نفر باید دنبالم بِدَوند تا منو جمع کنند. مامان و بابا کلا تو این هفت، هشت ماه هرچی بهتون خوش گذشت بسه دیگه، حالا باید اینقدر دنبالم صبح تا شب بدوید تا آخر شب مجبور شوید مثل خودم چهار دست و پا راه برید.😂 این هم اولین تصویر از لحظه راه افتادت من. همونطور که میبینید بسیار خوشحالم و برای حضار دست تکون میدم.😀 این هم دومین روز حرکت و بسیار خوشحال: از اینجا به بعد دیگه باید مواظب بود، چون ه...

نیکا شده چه خندون چونکه داره یه دندون  بله و اما خبر داغی که با یک ماه تاخیر دارم پست میکنم، اینکه نیکا خانوم در هفت ماه و هفت روزگی صاحب یک مروارید خوشگل میشود. به همین مناسبت باز هم یک جشن و پایکوبی دیگه دوباره در خانه ما برقرار میشود. اول یک عکس خوشگل بزارم بعد برم سراغ توضیحاتش: و اما بگم براتون که یک چند روزی بود خیلی میزون نبودم، یکم بهونه گیری میکردم، معده ام گلاب بروتون اس اس شده بود و شبها هم یک مقداری تب میکردم. همه این علائم حاکی از اون بود که خبرهای خوبی در راه است. و بلاخره یک روز موقع غذا خوردن یک صدای دل نشینی شنیده شد. بله درست حدس زدید صدای برخورد قاشوق با دندون من بود که داشت تق تق میکرد تا ما رو...

امسال هم مثل سالهای قبل به دلیل آلودگی هوا ناشی از دود نیروگاه، باز هم تو شهر خیلی برف نیومد. این شد که داداشی برای برف بازی رفت به کوهستان. ولی من باهش نرفتم. آخه میدونید برف بازی تو حیاط خونه کجا و برف بازی توی سرمای کوهستان کجا. اینجا دارم اولین برف زندگیمو تماشا میکنیم: این هم داداشی که داره خودشو تو برف میکشه😁: امسال یک هدیه جالب در شب یلدا گرفتیم که هم غیر منتظره بود و هم جالب. و اون اینکه از طرف مدرسه داداش کیان آمدن در خونمون و یک هدیه کوچولو به داداش کیان به مناسبت شب یلدا هدیه دادن: شب یلدایی هم شب رفتیم خونه مامان فخری اینا و یک جشن کوچولوی خودمونی اونجا گرفتیم: ...

از اونجایی که داداش کیان امسال کلاس اولی شده می تونیم انتظار داشته باشیم که تا چند وقت دیگه خودش بشینه پای کامپیوتر و شروع کنه به خوندن خاطرات کودکیش. وای خوشبحالش چه حس خوبی بهش دست میده وقتی بتونه خاطراتی رو که شاید بعضیهاشو الان دیگه به یاد نمیاره رو بخونه. و البته یکی از مراسم جدیدی که زمان بابا، مامان نبود و الان مد شده. گرفتن جشن الفبا زمانیه که بچه ها میتونند اسم خودشون رو بنویسند. از اونجایی که در ماه گذشته داداش کیان حرف "ک" رو خوند، در نتیجه هم میتونه اسم من رو بنویسه و هم اسم خودش رو. این شد که یک جشن کوچولو به صورت مجازی توی کلاس اسکار روم برگزار کردیم و البته در ادامه مامان بزرگها و بابا بزرگها هم به ما پی...

تو این روزها توانایی هام داره هر روز افزایش پیدا میکنه و بر خلاف ماهای قبل که با سرعت وزن میگرفتم دیگه خیلی وزن نمیگیرم. طبیعی هم هست آخه قبلانا فقط می خوردم و می خوابیدم ولی الان شیطنتم خیلی شده، شبها که تا دیر وقت بیدارم و با داداش کیان ادی بودی بازی میکنم و اینقدر سر و صدا میکنیم که همسایه ها شاکی شدن. روزها هم همش در حال شیطنت و بازی گوشی هستم. الان دیگه قشنگ میتونم بشینم روی زمین، خودمو قل میدم و به اینطرف و اونطرف میکشم. فقط نمیدونم چرا هرچی تلاش میکنم جلو برم بجاش عقب عقب میرم. آی حرصم در میاد.😂 و تازه اینا که چیزی نیست اگه از جایی کمک بگیرم میتونم یک مقداری هم رو پاهام وایستم. تو این چند روز هم اتفاقات جدیدی برام افتاده که چون بعد...

از اونجایی که داداش کیان دیگه مدرسه میره دیگه حسابی عاقل شده، با ادب شده و کلی هم چیزی میتونه بنویسه. تازه نویسنده هم شده و یک دونه کتاب هم نوشته. اسم کتابش هم هست بتمن. 😎 این هم چند تا عکس از کتابی که داداش کیان نوشته: این هم منو داداشی: و اما یکم از خودم براتون بگم و از کنجکاوی هام. البته مهمترین ابزار من برای شناخت اطرافم، دهان مبارک می باشد. به این ترتیب من هرچی رو که دستم برسه می خورم و هیچ چیز از دست من در امان نیست. یعنی خدا به داد داداشی برسه چند ماه دیگه که راه بیوفتم تمام دفتر، کتاب، مداد، پاک کن، و هرچی رو که داره رو من نابود خواهم کرد.😂 الان اینجا این خانم خو...

بله درست خوندید کروکودیل، این اسمیه که بابایی روم گذاشته 😆 علتشم اینکه هرچی رو که گیرم میاد می کنم تو دهنم، بعد مثل کروکودیل می خوام که به بلعمش. فرقی نمیکنه اسباب بازی، تشک، بالش، آدمیزاد، در، دیوار، ساختمون، کوه، منظومه شمسی، خلاصه هیچی که باشه می خوام بخورم. یک وقتهایی وقتی بابایی بغلم میکنه خوف برش میداره. قشنگ مشخصه با چشمام دارم وراندازش میکنم ببینم چطوری باید بابایی رو بخورم.😁مثلا یک هو گوشش رو میگیرم بعد مثل کرو کودیل سرم رو تکون میدم تا شاید گوشش کنده بشه بخورمش.😂  و اما با پایان شش ماهگی دوباره وقت واکسن زدن رسید و منو بردن که برای بار سوم واکسن بزنم: اینجا قبل رفتن با داداش کیان یک عکس خوشگل اند...

قبل از هر چیز من یک عذر خواهی بکنم از خودم بخاطر اینکه وقتی بزرگ شدم و شروع کردم به خوندن وبلاگهام، می بینم که تعداد پستهام خیلی زیاد نیست. علتش هم اینکه به خاطر کرونا مجبوریم همیشه توخونه بمونیم و در نتیجه خیلی اتفاقات زیادی رخ نمیده که به درد نوشتن بخوره. اما خوشبختانه این ماه چند تا مطلب داریم. مهمترینشون اینکه مامانی بالاخره با تموم مشکلاتی که بود تونست پروژه پایان نامه اش رو تموم کنه و تزش رو ارائه بده، تا مدرک فوق لیسانسش رو بگیره. مامانی خسته نباشی از همینجا می بوسمت 😘بالاخره کار هرکسی نیست یک کارمند با دوتا بچه کوچولو (که البته من این آخریاش آمدم😊) ادامه تحصیل بده. شیر می خواد شیر. البته جاداره تشکری کنیم از آقای پدر ک...