خاطرات شیرین کیان ونیکا

سلام یلدای امسال هم مثل سالهای گذشته برای اینکه مشکلی تو انتخاب خونه چه کسی رفتن  پیش نیاد بزرگترهارو دعوت کردیم خونمون. تازه مهمونهای جدید هم داشتیم. خاله اصفهانی مامانی که تازگیها آمدن ساکن تهران شدن هم مهمون خونه ما بودنند  خلاصه خونمون پر از حاج خانم حاج آقا شده بود  کلی هم خوش گذشت.   این هم حاج خام حاج آقاهامون   خوب حالا یکم از کارهام براتون بگم. تازگیها خیلی در درست کردن بهانه برای انجام کاری یا انجام ندادن کاری مهارت پیدا کردم. مثلا:  وقتی می خواهیم بریم بیرون میگم: الا هوا سرده. چیان سرما میخوره. هپچی هپچی هپچی. گ یه میکنه میگه ماما بغل ماما بغل  &...

این روزها خورشید خانوم یکم خستس طفلکی. به خاطر همین زیاد نمیتابه. بیشتر میره خونشون پشت کوهها میگیره می خوابه. هوا هم حسابی سرد شده. ولی همه این چیزها باعث نمیشه که ما از خونمون بیرون در نیایم و از طبیعت زیبای این روزها استفاده نکنیم. ولی خوب باید حواسمون باشه که همیشه لباس کافی بپوشیم و مجهز از خونه بیرون در بیاییم. مامانی برام یک چتر گرفته که هروقت بارون میاد باید برم زیر بارون چترمو سر بگیرم   وقتی که پائیز میشه برگ درختها رنگ به رنگ میشه. وقتی که آدم نگاهشون میکنه نمیتونه بگه کدوم رنگ از کدوم رنگ قشنگ تره. مثلا ببینید این برگ چقدر خوشگل شده:   یا این درختی که پشت سر منه چقدر قشنگه: ...

این روزها اینقدر حرف میزنم که شبها مامان و بابا همش میگن تورو خدا یکی کیان رو از پریز برق جدا کنه، کلید خاموشش کجاست . هی میگن کیان بخواب. من هم میگم: کیان نه بخوابه کیان نه بخوابه.   از ساعت 12 به بعد تازه فکم گرم میشه. زمان خوابیدنم هم دقیقا برای کسی مشخص نیست چون اول مامان و بابا در حالی که من همچنان دارم صحبت میکنم از خستگی به خواب میرند و بعدش من می خوابم  . هر وقت یک کار بدی انجام میدم و به من تذکر داده میشه که کیان این کار بد هستش، من با یک قیافه حق بجانب چنان سر همه داد و فریاد میزنم که این کار بد رو انجام ندید که همه شک میکنند. میگنم نکنه واقعا ما داشتیم اون کار رو میکردیم. مثال: بابایی میگه کیان دست به بینیت نزن ز...

 سلام دیگه دیر به دیر به بلاگ سر میزنیم. علتش هم اینکه (البته به جز گرفتاریهای روزمره) با بزرگتر شدنم، من سرعت رشد و تغییراتمم کمتر شده و همچنین مدل شیرین بودنمم هم عوض شده. یعنی دیگه به جای لوپام زبونم شیرین شده و به جای شکلکام کارهام شیرین شده. در نتیجه عکسها خیلی گویای همه زندگی من نیستند. علاوه بر اون دیگه مثل سابق با عکس گرفتن حال نمیکنم و تو این زمینه زیاد با بابایی همکاری ندارم. ولی با تموم همه این حرفها سعی میکنیم ماهی یک بار یک مطلب جدید تو وبلاگ بزاریم. این روزها حرف زدنم تقریبا تکمیل شده و خیلی با مزه حرف میزنم   البته جلوی غریبه ها یکم خجالت میکشم. دائم با بابایی کشتی میگیرم و هر وقت هم کم بیارم اول یک چنگ ت...

با آمدن ماه مهر آخرین دندون من هم نیش زد و با این حساب الان دیگه من بیست عدد دندون دارم   یعنی الان دیگه همه چی میتونم بخورم.(البته اگر بخورم) دیگه براتون بگم که جمله های تا سه کلمه رو هم میتونم بگم مثلا: ماما دیگه بس (مامان دیگه بسه) باز شو کد (باز شروع کرد) بابا بِیم تاشر (بابا بریم تالار شهر)    خالا مَیَم بیا  (خاله مریم بیا)   ماما خاوم (مامان خانوم)  بابا  بی بان (بابا پیمان) ی دو س  (یک دو سه) هروقت هم به دنبال اسم کسی یک جون اضافه کنم یعنی اینکه کارم پیشش گیره و می خوام ببخشید یک جورایی  خرش کنم مامانی میگه کیان می می نخور بابایی ببی...

تو شهریور ماه 95 من یک دونه دندون دیگه هم در آوردم و تعداد دندونهام  به 19 عدد رسید. دیگه از حالا به بعد باید سعی کنم که دندونهامو خوب مسواک بزنم  . مخصوصا اینکه آقای دکتر یوسفی خیلی به من سفارش کرد که هرشب قبل از خواب مسواک بزنم. آخه یکی از دندونهای مامانی خراب شده بود به همین خاطر چند جلسه ای میرفتیم مطب دکتر یوسفی و آذر خانم دختر عموی بابایی. من هم اوجا رو با خونه خاله اشتباه گرفته بودم و کلی برای خودم صفا می کردم.   دیگه عرض کنم که یک اجلاسی هست به اسم شهرهای جاده ابریشم که امسال در ایران شهر قزوین برگزار شد. ما به اون اجلاس نرفتیم ولی تو میدون ورودی شهر برنامه های نورپردازی بسیار جالبی روی المان مید...

یادتونه پارسال مامانم اینا رفته بودند سیرک عجایب منو نبرده بودند  خوب حالا امسال من مدام میرم اونجا مامان اینا رو هم نمیبرم  . با توجه به اینکه روزها مدام خونه هستم و حوصله ام سر میره، به خاطر همین شبها با  بابایی میزنیم بیرون تا هم یک حال و هوایی عوض کنم و هم مامانی بتونه به کارهای خونه برسه. این سیرک عجایب که گفتم یک شهر بازی که من از همه شهر بازیها بیشتر دوستش دارم و بیشتر شبها اونجا میریم. دیگه همه پرسنل اونجا منو میشناسند و تا من میرسم اونجا همه خاله ها جمع میشند دورم میگن وای کیان جون اومد . بزارید چند تا عکس از اونجا براتون بزارم. این آقا شیره هست که هر وقت بریم دم در نباشه من مدام داد میزنم : شی رف جیش جیش....

بالاخره بعد از دوسال تلاش و کوشش، صاف کردن دهان پدر و مادر، بی خوابی دادن بهشون، رژه رفتن رو اعصابشون، دادن استرس به روح و روانشون خالی کردن جیباشون و از همه مهمتر هدیه کردن عشق محبت بهشون اینجانب دوساله شدم و به همین مناسبت مامانی منو برداشت و برد مرکز بهداشت برای اندازه گیری قد و وزن . نتیجه اینکه قدم از شش ماه پیش تا کنون 6 سانتی متر رشد کرده بود و به 85 سانتی متر رسیده بود. وزنم هم با 100 گرم کاهش به 11 کیلو رسیده بود. علتش رو هم باید در انجام ورزش های سنگین از جمله صخره نوردی، مبل نوردی، بابا نوردی، مامان نوردی، دویدن بدون توقف حتی در زمان خوردن غذا، رقصیدن با هر نوع آهنگی  از جمله موزیک قبل از پخش اخبار ، موزیک ماشینهای عب...

این آقای پدر تازگیها خیلی گرفتاره اینقدر نیومد خاطرات سفر منو بنویسه که بیشتر خاطرات یادش رفت  جواب نظر های ملت رو هم نداده همینطوری مونده .الانم که دارند برای جشن تولد من آماده میشند هیچی دیگه کلا خاطرها پرید  بریم ببینیم چقدر از خاطرهامون یادمون مونده اگه اشتباه نکنم اینجا باید همون منطقه سرولات باشه   این هم عروس و مادر شوهر   یک روز هم رفتیم موزه رامسر که جای باحالی بود .هوا هم نمه بارونی میزد که خیلی لطیف شده بود. مامانی میگفت این کاخ شاه که میگفتن پس چرا اینقدر کوچیک بود   راست هم میگفت بعضی از ویلاهایی که ما اونجا میدیدیم از کاخ شاه بزرگتر بود ...